علم و فناوری

 در این مرحله سیستم رایانه ای موشک همانند آنچه بیننده با مشاهده ی صحنه ی عملیات و تحلیل آن تصمیمات لازم را می گیرد، موشک نیز داده های دریافتی را پردازش و عمل می کنند و یا به عبارت ساده تر برنامه ریزی می شود. اهدافی که ما انتظار داریم از طریق استفاده از حس گرهای حرارتی و یا امواج راداری فوق العاده کوتاه به آن دسترسی پیدا کنیم عبارتند از کشف، تشخیص، هدف گیری نهایی موشک به هدف های خاص و یا هدف های ژنریک با ارزش مانند فرودگاه ها، پل ها، نیروگاه ها می باشد. مسلما تنها دیدن منطقه برای موشک  کافی نیست، بلکه موشک باید درک کند چه هدفی را دیده است که انجام این مراحل شدیدا به سیستم های داده پردازی کاملا اتوماتیک که قادر باشند اطلاعات وسیعی را که قبلا در حافظه داشته با اطلاعات فعلی مقایسه کرده، و متوجه شود که در حال دیدن چه چیزی بوده چه نوع شکلی را انتظار است که ببیند و تحت شرایط مطمئن یا غیر مطمئن تصمیم مقتضی اتخاذ نماید. به طور خلاصه انجام این مراحل و عملیات را از دیدگاه فناوری "هوش مصنوعی" می نامند.

هرگاه بتوانیم کلیه عملیات مورد نیاز نظیر ردیف کردن هدف ها و طبقه بندی آنان را در یک موشک متمرکز کنیم، آن زمان موشک قائم به ذات و تصمیم گیرنده ای داریم که می تواند هدف ها را تشخیص داده و سپس آن را طبقه بندی کند و بعدا هدف مورد نظر تعیین و پس از تشخیص، مناسب ترین محل اصابت هدف را منهدم کند.

استفاده از هوش مصنوعی با حافظه ی مجهز و وسیع که بتواند اطلاعات هدف های مختلف مثلا فرودگاه، پل ها، مراکز فرماندهی و نحوه ی تشخیص آنان را از یکدیگر تجزیه و تحلیل کند و فشار روی خدمه را کاهش دهد. در این وضعیت کافی است که دکمه انتخاب کننده هدف یاب موشک را به طور مثال روی یک پل قرار دهیم، موشک پس از پرتاب از میان هدف هایی که می بیند به دنبال پل در منطقه دید خود و یا احیانا پل خاصی می رود و پس از انتخاب آنها بهترین تاکتیک چگونگی حمله به پل را تعیین و دستورات لازم را صادر می کند. این اهداف که ما انتظار داریم در بعضی از موشک های ضد کشتی و نیز موشک های کروز مدل جدیدی که در جنگ روباه صحرا علیه عراق استفاده می شود، عملی شده باشد.

بهره وری از هزینه های انجام شده تلاش دیگری است که کارخانه ها و کمپانی های سازنده ی موشک از جمله هوافضا انجام می دهند. توسعه ی روز افزون صنایع الکترونیک و اینکه این صنعت در هر 2 الی 3 ساعت در حال جهش بوده و نسل جدیدی از الکترونیک پدیدار می شود، باعث شده که کارخانه ها در این زمینه به ابتکار خاصی که PSI نامیده می شود دست بزنند. هدف این پروژه آن است که در تولید سلاح های جدید، فضای لازم و ارتباط الکترونیکی مناسب، جهت بهبود و به کارگیری فناوری جدید در نظر گرفته شده تا در صورت نیاز عملیاتی، بتوان قطعات الکترونیکی جدید و مناسب را جهت بهبود عمل کرد موشک و یا اطمینان از صحت کار سایر سیستم های مستقر، جایگزین کنند. به عبارت دیگر این کار برای تقلیق هزینه ها و پیش بینی لازم در موشک های فعلی به منظور تامین نیازهای عملیاتی بر مبنای فناوری آینده می باشد.